🐆 Wziąć Sobie Coś Do Serca

Komentarze do zadania darka120 7.5.2010 (21:55) sorki nie doczytałam do końca. wziąć sobie coś do serca-przejąć się czymś mieć serce jak dzwon-mieć silne, zdrowe serce z drżeniem serca-z niepokojem,niepewnie z ręką na sercu-szczerze,uczciwie przyjaciel od serca-zaufana osoba,bliski przyjaciel łagodne / wrażliwe usposobienie. die Entscheidung erregte die Gemüter. ta decyzja r.ż. poruszyła [ lub wzburzyła] umysły [ lub serca] 2. Gemüt (Empfindungsvermögen): die Gemüter bewegen. wzbudzać [f. dk. wzbudzić] emocje. das ist etwas fürs Gemüt. coś wzruszającego. Słowa do serca. Sobota, XXV Tydzień Zwykły, rok II, Łk 9,43b-45. Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa. Wziąć sobie do serca słowa Jezusa, to uczynić z nich treść naszego życia. To sprawić, że w każdej chwili naszej codzienności oddychamy, poruszamy się, żyjemy, będąc zjednoczeni ze Słowem. Biblijne serce, to Ein Kreuz auf sich nehmen – wziąć na siebie krzyż Den Bus, Zug, das Flugzeug nehmen – wziąć/ złapać busa, pociąg, samolot Kurs auf ein Ziel nehmen – wziąć kurs na cel Abschied nehmen – pożegnać się Keine Notiz nehmen – nie zwrócić uwagi Sich (+ Dat) das Leben nehmen – odebrać sobie życie ROZDZIELNIE ZŁOŻONE frazeologia - serce - Znajdź parę. Plany cenowe. Utwórz konto. mieć serce na dłoni - być szczerym, otwartym, serce się komuś kraje - komuś jest czegoś żal, komuś jest ciężko na sercu - komuś jest smutno, coś komuś leży na sercu - ktoś ma z czymś problem, mieć gołębie serce - być człowiekiem łagodnym, mieć serce z podłamać się » w odniesieniu do martwienia się czymś. przejąć się, przeżyć, strapić się, struć się, wziąć sobie coś do serca, zafrasować się, zaniepokoić się, zaprzątnąć sobie czymś głowę, zasmucić się, zatroskać się, zgryźć się, zmartwić się, podłamać się » w kontekście depresyjnym. pogrążyć się w Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like attentiveness, motivation, persistence and more. Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like attentive, autonomus, careless and more. Połącz czasowniki z rzeczownikami, tak aby utworzyć związki wyrazowe.Ułóż zdanie z wybranym zwrotem. czasowniki: przedsięwziąć, powziąć,wziąć,uwziąć się rzeczowniki:sobie coś do serca,ważną decyzją,dość ryzykowne kroki, na kogoś tArIW. Iz 49,1-6; Ps 139; Dz 13,22-26; Łk 1, Dyskretnie, tak, aby nie spłoszyć działania Świętego Ducha przejawem pychy bądź chęcią koncentrowania się na zewnętrznym znaku, jakim jest ksiądz, próbujemy wniknąć w orędzie życiodajnego Słowa, którego Pan Bóg nie przestał nam udzielać również i dzisiaj. Z Jego łaski mijają lata, coraz bardziej zbliżające nas do pełnego zjednoczenia z Nim w wieczności. Z Jego łaski możemy czerpać siły do tego, by kroczyć dalej. Z Jego łaski możemy słuchać Słowa, które potrafi dotknąć ludzkiego serca, a ludzkie serce lubi stawiać opór. Dziś w centrum liturgii jest Chrystus. Nie jest tak, że gdy wspominamy św. Jana Chrzciciela, to on jest w centrum. W centrum zawsze jest Chrystus, którego Pismo bądź zapowiada, bądź objawia w sposób jednoznaczny – prezentując Jego sposób nauczania i styl życia, bądź też mówi o Nim jako o Tym, który przychodzi objawiając swoje Królestwo, siedząc po prawicy Ojca w swoim ukazany jest Chrystus, którego zapowiada proroctwo starotestamentalne. Proroctwo to znalazło swoje dopełnienie w osobie jedynego z proroków – Jana Chrzciciela – który kończył Stary Testament, ale i zaczynał Nowy. To Jan miał przywilej wskazać, który spośród nauczycieli Izraela jest Synem Bożym, i zrobił się dzisiaj na Chrystusie, którego zapowiadają poszczególne reakcje serca. Przyjrzyjmy się im pokrótce. Najpierw odruch serca, zaprezentowany przez Izajasza. Proroka krzyczy: Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Zasięg ma niezły. Żaden operator komórkowy, takiego zasięgu nie ma. Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie!Prorok Izajasz krzyczy, zwiastując dar powołania, jakim obdarzył go Pan już z łona matki. Już od jej wnętrzności wspomniał jego imię, jego osobę. Imię w Biblii – jak wiemy – oznacza koncentrację na osobie, jest to przekaz całej osoby. Izajasz krzyczy do najdalszych narodów i najdalszych od razu do konkretnych odruchów naszych serc. Nasze serca także mają wyspy, na które jeszcze nie dotarło Boże Słowo, gdzie jeszcze trzeba krzyczeć: Halo! Uważaj! Słuchaj! Tam mówi do Ciebie Pan! Na tę wyspę – jakiegoś wspomnienia, planu na przyszłość, zranienia – odległą od centrum, Pan chce dotrzeć i tam posyła swoje mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta. Nie będzie lekko! Trzeba ciąć złudzenia, jakie człowiek często w sobie pielęgnuje. Trzeba je ostro ciąć. Chirurg wie, że trzeba ciąć, nieraz bez znieczulenia. Są takie miejsca w nas, które wymagają, żeby je przeciąć. Ileż można żyć w świadomości tego, że się jest najważniejszym na świecie i że moje problemy są jedyne do rozpatrzenia? Ileż można koncentrować na sobie uwagę? To jest obrzydliwe i strasznie męczące. Trzeba nieraz ciąć egoizm. Odcinać się od egoizmu! Zawsze! Nie jeden raz, ale zawsze, bo lubi z nas wyłazić. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Ostrość – cień ręki. Jedna ręka da klapsa, druga przytuli. Tak działa Boża Miłość – jak trzeba klapsa, to trzeba; jak trzeba ciąć, to tniemy, ale trzeba też przytula. Rzekł mi: «Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię». Nie – ciebie rozsławię, na tobie się skoncentruje, nie ty jesteś perełką świata. To Ja jestem Tym, który w tobie się rozsławi. Twoja wartość o tyle nabiera piękna – jest perłą, diamentem – o ile czerpie ze Mnie. W tobie się jest natomiast reakcja serca? Ja zaś mówiłem: «Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Wszystko jest do bani, do niczego. Jestem do niczego… Kolejny raz odkrywam swoją nędzę. Kiedy siostra Faustyna odkryła swoją nędzę kolejny raz, mówiła: Panie, to jest ze mnie, z Ciebie jest podpora i samo mówi prorok Izajasz: Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. To do Niego mamy się odwoływać, a nie uciekać do własnych myśli, które najpierw będą rozpieszczać, użalać się nad nami, a później, jak gruchną z jadem zwątpienia, to zatrują cały organizm. U Pana i moja nagroda! Są w moim wnętrzu obszary, wyspy niezewangelizowane, miejsca, do których Ewangelia nie ma dostępu, gdzie jest busz, bełkot Majów, gdzie są pierwsze próby wydobycia z siebie języka. Mamy takie miejsca w sercu! Słowo Boże o tym prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana. Bóg mój stał się moją siłą. Nie ja jestem siłą dla siebie! Ileż można się pocieszać, być dla siebie motywatorem, który sobie mówi: Będzie dobrze, będzie dobrze, jakoś to będzie... Bóg chce to do mnie powiedzieć! Jego Słowo daje życie! Nie moje pocieszenia i tanie wzruszenia, Jego pociecha, jest tym, co orzeźwia moją duszę, gdy mnożą się niepokojem. Psalmista powie: Twoja pociecha orzeźwia moją przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I rzekł mi: «To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Twoje rany, przemiany, plany na to, żeby przemienić swoje serce... Pan nie obejmuje tylko tych miejsc, które przedstawiasz w prośbach. On nie ma zamiaru zmieniać tylko tego, co tobie teraz wydaje się konieczne do zmiany. To zbyt mało! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi. Poszerzę zakres przemian twojego serca. Praktyczna uwaga – często przychodzimy i marudzimy Panu Bogu. To dobrze, bo On chce żeby zawracać Mu głowę, ale często marudzimy i przedstawiamy Mu prośby, które w tej chwili wydają się nam najważniejsze, bo my jesteśmy specami od wszystkich hec, które w nas się dzieją. Często kurczowo trzymamy się czegoś, co jest nam niepotrzebne. Nam się wydaje, że to jest najważniejsze, a Pan to poszerza i mówi: To zbyt mało! Pan chce się zająć czymś, co rzeczywiście jest potrzebne w tej chwili. A co to jest, Panie…? Ufaj! Wyznawaj wiarę, uwielbiaj Go, a Pan objawi, ustanowi cię światłością. Zobaczysz! Ale na Nim trzeba się koncentrować, a nie na sobie. I o to właśnie chodzi! Żeby po prostu klęknąć przed Nim, powiedzieć: To Ty jesteś Bogiem, nie ja. To Ty ukształtowałeś mnie w łonie mej mamy. To nie ja sobie nabierałem kształtów, wybierałem repertuar twarzy, spojrzeń, wzroku, jak mam wyglądać. Pan mnie kształtuje! Takiego mnie kocha! To jest Jego decyzja!Psalmista sławi Pana, bo przenika, zna mnie, wie, kiedy siedzę, wstaję. Patrzy na nas, kiedy wstajemy, siedzimy, nawet, jak ktoś przyśnie. Z daleka spostrzegasz moje myśli, przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, i znasz moje wszystkie drogi. Pan przygląda się nie na zasadzie: upadnie, nie upadnie. Przygląda się, to znaczy kontempluje, wchodzi głęboko w stan przeżyć, by nie naciskać tam, gdzie nie potrzeba. Dopuszcza tyle ucisku i utrapień, ile jest potrzebne, aby nas oczyścić, a nie przygnębić. Stworzyłeś moje wnętrze – to jest własność Pana, więc się nie rządzić w swoim wnętrzu. To jest Jego własność! Układać wszystko według Jego woli, wtedy wszystko będzie na swoim miejscu. Utkałeś mnie w łonie mej matki. Tkanie – to zajęcie wymagające precyzji. Pan utkał nas precyzyjnie, każda komóreczka jest dopracowana. Tip-topik. Takie tip-topiki Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył. Sławię, nie koncentruje się na sobie – jaka to piękna, mądra i inteligentna jestem, błyskotliwa to już w ogóle. Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył. Im bardziej koncentrujemy się na Panu, tym jesteśmy wolniejsi od egoizmu, który będzie przychodził, bo egoizm też musi z czegoś żyć, więc będzie żerował na duszę moją znasz do głębi. Nie tajna Ci istota, kiedy w ukryciu nabierałem kształtów, utkany we wnętrzu ziemi. Znasz do głębi duszę. Przenikasz mnie do głębi. Znasz najgłębsze poruszenia mojego serca. Nie tylko to, co ja odkryłem – jakąś podłość, naturalny odruch serca. Pan zna przyczynę tego, bo patrzy głębiej. My oczywiście skasujemy, zakatujemy siebie, że to podłość, że stres się w nas odzywa. Pan patrzy głębiej! To jest wynik zranień, które masz, moje dziecko. To trzeba leczyć! Ja patrzę głębiej, bo głębia głębię przyzywa hukiem wodospadów. Pozwólmy Mu przyglądać się nam, penetrować… Jego spojrzenie oczyszcza… Chrystus wpatrzony w człowieka…Odruch serca dostrzegamy w osobie Jana Chrzciciela, zapowiadanego czy komentowanego w misji św. Pawła w Dziejach Apostolskich. Bóg daje obietnicę – daje Dawida na króla. Zapowiada przyjście Mesjasza, stosowanie do obietnicy wyprowadza z Jego potomstwa Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. Był ktoś, kto poprzedził bezpośrednie objawienie zbawienia. Był to Jan Chrzciciel. W pewnym momencie – jak zauważa Paweł w swojej katechezie – ludzie byli tak utożsamieni z Janem, że chcieli ogłosić, że to on jest zbawicielem. Nieraz jest tak, że gdy nadarzy nam się jakaś dobra sąsiadka, koleżanka, rozumiejący nas kolega czy ksiądz, to chcielibyśmy od razu zbawiciela z niego zrobić. Wszystkie problemy nam rozwiąże. On też jest człowiekiem. Jan mówi: Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach. Nie róbmy bóstw z ludzi! Pamiętamy Pawła i Barnabę, którzy pojechali na ewangelizację i ludzie myśleli, że to bogowie. Od razu ich uczynili swoimi bogami. Nie, oni zapowiadają kogoś większego!Ostatni odruch serca – fantastyczny odruch serca Elżbiety, która przyjęła i w swej starości porodziła syna, i odruch serca Zachariasza, który nie uwierzył do końca. Maryja, prosta dziewczyna, niewykształcona, popytała, uwierzyła, a kapłan, który pełnił służbę przy ołtarzu, nie uwierzył, że Bóg może zaskoczyć. Módlmy się, żeby Pan Bóg chronił nas przed takimi kapłanami, chronił kapłanów przed taką postawą, bo oni mają być pierwszymi, którzy chcą się dawać zaskoczyć Panu Bogu po to, aby Pan Bóg mógł zaskakiwać innych, żeby nie ubierać Pana Boga w schemat. Zachariasz miał 9 miesięcy milczenia. Gdy wszystko zmierzało ku szczęśliwemu rozwiązaniu – i ono nastąpiło – wtedy Zachariasz też dał się zaskoczyć – pozwolił, by nietypowo nazwać narodzone dziecię imieniem Jan. Wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do szybkie zinterpretowanie Słowa. Jesteśmy zaproszeni, by wziąć sobie do serca z tego bogactwa coś, co nas szczególnie dotknęło. Ks. Czesław – mój pierwszy ksiądz proboszcz – zwykł mawiać, że jak przystępuje się do przygotowania nad Liturgią Słowa, to tak, jak być zaproszonym na posiłek – na stole jest tyle dań, że nie wiadomo, co zjeść. Rzeczywiście – z bogactwa Słowa warto sobie coś wziąć do serca. Warto pozwolić tym poruszeniom Ducha, przez którego Jezus zasiał w nas ziarno, aby pomęczyły nas trochę, pozastanawiały i wydały plon. Nie liczyć, czy jest on sześćdziesięcio- czy trzydziestokrotny, tylko przyjąć takim, jakim będzie. Dziękujemy Ci, Panie, za Twoje Dobre Słowo. Dziękujemy Ci, że siejesz obficie ziarno Słowa w naszych sercach. Bądź uwielbiony za to, że istotnie Twoja ręka, Twoja obecność, pozwala doświadczać nam Miłości, jaką jesteś Ty. Pozdrawiam – ks. Leszek Prześlicznie było na gorące,pogodne,żółte zboże na polach owies jeszcze zielony,na łąkach wielkie stogi[] siana,a bociany przechadzają się powoli ,na wysokich,czerwonych nogach i klekoczą po egipsku,bo takim językiem nauczyły się mówić od matek. Dokoła wielkie lasy cieniste[ ] a w nich głębokie i ciche cudownie było na w tekście nad każdym przymiotnikiem na które on z tekstu wyróżnione rzeczowniki wraz z określającymi je przymiotnikami Answer wziąć sobie do serca translations wziąć sobie do serca Add take to heart verb en to take something seriously Nie umiała wziąć sobie do serca rady Sary i zapomnieć o prawdziwym powodzie przyjazdu do Londynu. How could she adhere to Sarah’s advice and forget her purpose in coming to the capital? Literature Nabierz więc otuchy i weź sobie do serca końcowe słowa z listu apostoła Piotra: Take heart, then, from the conclusion of the apostle Peter’s letter: jw2019 Trzy czwarte mieszkańców wioski wzięło sobie do serca ostrzeżenia Jona i schroniło się w Czarnym Zamku. Three-quarters of the village had taken Jon's warning to heart and come to Castle Black for refuge. Literature - Czyli że wziąłeś sobie do serca moją radę. “So I’m guessing you took my advice. Literature • Jak możemy wziąć sobie do serca orędzia Aggeusza i Zachariasza? • How can you apply the message that Haggai and Zechariah conveyed? jw2019 Wezmę sobie do serca wszystkie dzisiejsze uwagi. I will take great heart from the comments that have been made. Europarl8 Wziąłeś sobie do serca to co ci powiedziałam. You took what I said to heart. Ludzie wzięli sobie do serca słowa emisariusza i zaledwie garstka pozostała w mieście. The people had taken heed of the emissary’s words and only a handful remained in the town. Literature Blondynka najwyraźniej wzięła sobie do serca obietnicę, że będzie się mną opiekować. Blond girl seems to have taken seriously her promise to look after me today. Literature Jednocześnie Clavain zastanawiał się, dlaczego banshee nie wzięli sobie do serca wcześniejszego ostrzeżenia. At the same time Clavain wondered why the banshees had not taken the earlier warning. Literature Mężczyźni, którzy ją tropili, najwyraźniej uznali, że wzięła sobie do serca ich ostrzeżenie. The men who had chased her must have assumed she had taken their warning to heart and given up. Literature Ale wziąłem sobie do serca słowa ojca. But I had heard my dad’s words. Literature Podziękowaliśmy Jehowie i wzięliśmy sobie do serca radę funkcjonariusza, by w przyszłości nie kręcić się koło mostów. We thanked Jehovah and took the officer’s advice not to hang around bridges in the future. jw2019 Jednak wziął sobie do serca nauki Jezusa i zmienił swoje postępowanie (Łukasza 19:1-10). But he changed his way of life by applying Jesus’ teachings. —Luke 19:1-10. jw2019 Wzięłam sobie do serca radę Osmana i postanowiłam unikać otwartej konfrontacji. I decided to take Osman’s advice and avoid any open confrontation. Literature Weźmy sobie do serca radę apostoła Pawła: „Dąż (...) do prawości, zbożnego oddania, wiary, miłości, wytrwałości, łagodności usposobienia. By all means, let us take to heart the apostle Paul’s admonition: “Pursue righteousness, godly devotion, faith, love, endurance, mildness of temper. jw2019 Jednak twierdzę, że jestem głupi jak but, więc na pewno nie zechcesz wziąć sobie do serca moich słów. But I'd be the first one to tell you I'm as ignorant as a box of rocks so you sure dont want to go by nothin I'd say. Literature Rozważmy trzy powody, dla których powinniśmy wziąć sobie do serca słowa Jezusa: „Szczęśliwi pokojowo usposobieni”. Let us consider three reasons why we should give thought to Jesus’ words: “Happy are the peaceable.” jw2019 – Miałam nadzieję, że weźmie sobie do serca moją radę i dołączy do nas “I was hoping he would take my advice and join us.” Literature – Innymi słowy, nie wziąłeś sobie do serca rady brata Derricka w kwestii twojego miłosnego życia, co? """In other words, you haven't followed Brother Derrick's advice for your love life, have you?""" Literature – zaperzył się Jaime, który najwyraźniej wziął sobie do serca słowa „bez względu na wiek” yelled Jaime, who had apparently taken the “no matter their age” portion of the speech to heart. Literature Na przykład siostra Martina, która wzięła sobie do serca, abym przez cały czas dobrze wyglądała. There’s this nurse, Martina, who’s taken it upon herself to make sure I look pretty all the time. Literature Ponieważ Marta ceniła swoją więź z Bogiem, z pewnością wzięła sobie do serca to życzliwe przypomnienie. Christian women do not let their domestic responsibilities interfere with opportunities to learn about God (15) or to talk to others about their faith. jw2019 Nie tyle wzięli sobie do serca przykład łucznika, ile obawiali się pozostać bez przywódcy. They had not so much taken heart from the bowman's example, as they were afraid to be left leaderless. Literature Wzięła sobie do serca porzekadło starożytnych Rzymian: „niepomalowana kobieta jest jak nieposolone jedzenie”. She believed the ancient Roman adage that “a woman without paint is like food without salt.” Literature The most popular queries list: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M

wziąć sobie coś do serca